Edgar Davids bij een meisjes-voetbalproject

De "help-mijn-man-denkt-datie-kan-koken" chef

Vandaag mij in mijn koksbroek gehesen, want de Ambassadeur had bedacht dat ze wel een lunch voor het bestuur van de Nederlandse vereniging kon organiseren op de residentie. Dat was wel even zweten, maar grappig genoeg werd de staf al vrij snel een soepel lopend team (wel een met een rare chef die steenkolenspaans uitkraamde). Het mooist was omte zien hoe de tuinman transformeerde tot een ware hoofd keukenstaf en hoofdkelner. Die had vaker met dit bijltje gehakt, of gewoon goed opgelet al die keren dat hier gecaterd werd. Hij moest 30 minuten voor het moment supreme nog wel even naar huis racen met een taxi om zijn outfit op te halen, maar zelfs dat leidde niet tot stress in de keuken. ¡Pura vida!

Het menu

• Soep van butternut en geroosterde paprika met homemade walnotenbrood 
• Saltimbocca a la romana met tagliatelle en een verse caprese 
• Een duo van grootmoeders appeltaart en vanille ijs besneeuwd met kaneel Begeleid door passende chileense wijnen en espresso bij de postre. 

Reserveren via mmfegg@gmail.com

Nu officieel live

OK, ok
Dan toch maar toegegeven aan de eisen van de moderne tijd. Ik ben gestart met mijn eigen blog (het zal de naderende midlife-crisis wel zijn die vandaag weer een jaartje dichterbij is gekomen  :-D ). Ik zal jullie de rondzendmails blijven sturen, maar je kunt ze ook teruglezen op
http://correocabra.blogspot.com/

Da's gelijk voor mij een goede site om de "Correo Cabra" alias "geitenmail" te archiveren, en zo af en toe nog een foto'tje of andere merkwaardigheid te posten. Vanuit hier zie je ook in een opslag welke Woelmuis fotopagina's ik heb. Dat was namelijk een beetje een zooitje.

Ik voel me nog niet blogger genoeg op ook allerlei commentaren op de nederlandse politieke ontwikkelingen te posten. Daarvoor moet je toch echt zelf  in zo'n bananenrepubliek wonen.....

De oogst.....(van de markt)

Oranje fietsers in Chepe; een fotoverslag

Por Chepe en Cletas 2012

Niet zo goed als Frederik's verslaglegging

Mette heeft net haar geloofsbrieven overhandigd

Vind maar eens een geit in Costa Rica. Bericht 3

Zet 300+ Tico's en een paar Nederlanders op de fiets en laat ze door de stad fietsen, wie valt er dan het eerst?..... Goed geraden: die domme gringo met een Nikon om zijn nek. Wonder boven wonder waren zowel camera als ondergetekende er met de schrik en een paar krasjes op de bodies ( :-) ) van afgekomen. Mette had van het geheel niets gemerkt; die fietste namelijk voorop samen met snelle Mr. Johny, de burgemeester op de gedoneerde oranje oma fiets. Wat een geluk dat de andere cameras mij niet gespot hadden, anders was het nieuws misschien wel daarover gegaan, in plaats van over dit mooie event: Por Chepe en Cleta (ofwel de ChepeCleta 2012; chepe is slang voor San Jose). Ter promotie van de fiets als vervoermiddel in deze stad die langzamerhand meer en meer gebukt gaat onder het uitdijende autobezit en gebruik, was er een fietstocht (onder begeleiding van politie op de mountainbike) dwars door het centrum van San Jose. Georganiseerd door de hippe fietsvereniging van Chepe, en gesponsord door de NL ambassade. Ik zet onderaan wel een lijstje met wat aardige links met kranten/televisieverslagen (en nog een door mij uitgeschreven prijsvraag voor de internet verslaafden!). Voor mijzelf eindelijk ook eens de kans om mijn groothoeklens uit te proberen waar deze echt voor bedoeld is. Check http://goes.woelmuis.nl/ChepeCletas/  Het oranje lint van fietsers deed het goed tegen de strak blauwe lucht, en als rode kreeftjes kwamen wij gisteren thuis.

Vind maar eens een geit in Costa Rica. Bericht 2

Beste volgers,

Tot mijn grote schrik zag ik dat het alweer 14 dagen geleden is dat ik het eerste officiele bericht naar jullie stuurde.
En dat terwijl in de huidige tijd je -om met kpn-hi te spreken- nog geen 12 seconde "uit" mag staan.
Misschien het beste om even de stand na 3 weken Costa Rica op te maken:

De kids zitten op school, Mette is op volle stoom op haar werk, het huishouden op de residentie draait, oppasdiensten voor avondjes uit verlopen zonder problemen, de eerste speelafspraken van de kinderen alweer achter de rug, de 'mall' is hier van Amerikaanse kwaliteit (wel 2x zo duur). Je zou zeggen: nu alleen nog de container met spullen nog even inklaren, Marijn nog een baan en dan is de kat in het bakkie (en dat met 2 honden in de tuin). Zodoende kunnen de snellezers met een korte aandachtsboog hier ophouden en over een maandje of wat deze Correo Cabra nog een keer controleren. Diegenen die willen weten waarom wij vrijdagavond met koperblazersensemble van het Concertgebouworkest en hun dirigent Ed Spanjaard zaten te eten, die zullen de rest van deze mail nog even door moeten ploegen...

Vind maar eens een geit in Costa Rica; Bericht 1

Vanuit een zonnig Costa Rica: Ola!

In de traditie van het feuilleton "Geiten heb je overal. Berichten uit Harare" zal ik nu berichten vanuit dit zonovergoten land waar ik tot op heden nog geen geit heb gezien. Dit is overigens meer te wijten aan het feit dat ik het terrein van de residentie nog niet al te veel heb verlaten - enerzijds vanwege de ongekende luxe op de residientie zelf, waar de kinderen het liefst de hele dag in het zwembad zouden dobberen, anderzijds omdat ik nog verstoken ben van vervoer, en mezelf er nog niet toe gebracht heb om met de jongens met openbaar vervoer de stad te gaan verkennen.

Over de aanloop hier naar toe heb ik reeds met een aantal van jullie gemaild en voor de volledigheid plak ik dat bericht nog even onderaan. Ook de bijgesloten foto's zal een aantal van jullie bekend voorkomen.
Even teruglezen wat ik al geschreven had.....en dan nu verder

Laat ik maar beginnen met De Residentie. Dat het groot is met een overweldigende tuin, een prachtig uitzicht en een mooi zwembad had ik al genoemd.

De reis...

Na wat inspannende laatste dagen in den haag -waar huize conradkade nog even in verhuurbare staat moest worden gebracht - ontvingen wij in huize Burbach van de Berg nog een prachtig laatste avondmaal met champagne en kreeft, waarna op donderdagmorgen 4 koffers, 2 tassen, 2 autostoelttjes, 2 trunkies, 1 rugzak, 1 laptoptas, de rolkoffer en een handtas naar beneden werden gesleept en vervolgens in taxi en de auto van Hetty gepropt.
Ruim op tijd op Schiphol voor nog een laatste bakkie DE koffie (Costa rica blend?) met farfar, farmor en mormor, door de douane, taxfree powershopping, en toen toch vrijwel direct naar de business class van de md-11 van KLM die ons naar Panama zou vliegen. 
Ondanks het feit dat KLM geen Nederlands gesproken kinderfilms in het assortiment had, hebben de heren zich 10 uur lang prima gehouden waarbij alleen bij Emile en Mette 2 à 3 uurtjes het licht uit ging. Een soepele overstap in Panama, en een vluchtje van 45 min brachten ons naar Costa rica, waar het wel 7 uur vroeger was maar inmiddels ook donker. Reeds 10 seconde op Costaricaanse bodem moest Mette haar eerste consulaire taak uitvoeren. Door de niet zachtzinnige landing vloog het paspoort van een Nederlandse toerist achter Mette door de cabine. Waardoor Mette dus al meteen als ambassadeur het eerste paspoort mocht uitgeven aan een Nederlander in nood. :)
Direct uit de kist werden wij opgewacht door de 2e man, de kanselier en CR protocollaire medewerkers. Vervolgens naar de vip wachtruimte waar alles in orde werd gemaakt voor ons (incl. Bagage afhalen)