maandag 16 april 2012

Vind maar eens een geit in Costa Rica. Bericht 3


Zet 300+ Tico's en een paar Nederlanders op de fiets en laat ze door de stad fietsen, wie valt er dan het eerst?..... Goed geraden: die domme gringo met een Nikon om zijn nek. Wonder boven wonder waren zowel camera als ondergetekende er met de schrik en een paar krasjes op de bodies ( :-) ) van afgekomen. Mette had van het geheel niets gemerkt; die fietste namelijk voorop samen met snelle Mr. Johny, de burgemeester op de gedoneerde oranje oma fiets. Wat een geluk dat de andere cameras mij niet gespot hadden, anders was het nieuws misschien wel daarover gegaan, in plaats van over dit mooie event: Por Chepe en Cleta (ofwel de ChepeCleta 2012; chepe is slang voor San Jose). Ter promotie van de fiets als vervoermiddel in deze stad die langzamerhand meer en meer gebukt gaat onder het uitdijende autobezit en gebruik, was er een fietstocht (onder begeleiding van politie op de mountainbike) dwars door het centrum van San Jose. Georganiseerd door de hippe fietsvereniging van Chepe, en gesponsord door de NL ambassade. Ik zet onderaan wel een lijstje met wat aardige links met kranten/televisieverslagen (en nog een door mij uitgeschreven prijsvraag voor de internet verslaafden!). Voor mijzelf eindelijk ook eens de kans om mijn groothoeklens uit te proberen waar deze echt voor bedoeld is. Check http://goes.woelmuis.nl/ChepeCletas/  Het oranje lint van fietsers deed het goed tegen de strak blauwe lucht, en als rode kreeftjes kwamen wij gisteren thuis.



Thuis is inmiddels ook echt thuis, want vorige week is de container met onze spullen aangekomen. Gelijktijdig werden ook alle nieuwe meubels voor de residentie (de inventaris was hoognodig aan vervanging toe) afgeleverd. Ik denk dat dinsdag hier op het hoogtepunt zo'n 15 man aan het uitpakken en installeren waren. Het voordeel was wel dat na deze storm, alles was uitgepakt en stond. De dag erna nog wat schilderijtjes opgehangen, en het voelt al helemaal als thuis.

Vorige week was in meerdere opzichten trouwens de week waarin alles op zijn plek viel. Ik vertelde al van de spullen. De auto is er ook (maar nog niet vrijgegeven), maar belangrijker was nog dat Emile 2 dagen naar zijn creche is geweest en dat dat nu ook zonder al te veel morren verliep. Sterker nog; de enige geregistreerde huilbui had te maken met een tandje door zijn lip tijdens het spelen.  Emile kennende zal het niet lang meer duren voordat ook Gail en Fabiola (zijn Engelstalige en Spaanstalige leidsters) in zijn hart worden gesloten, zodat ik hem straks elke dinsdag en donderdag met een gerust gevoel achter kan laten om zelf op banenjacht te gaan. En na de zomer zal Emile zelfs 5 dagen per week naar school gaan.

Verder was dit de week van het aanbieden van de geloofsbrieven aan de Presidente. Aangezien ik niet was uitgenodigd kan ik er niet veel over zeggen, anders dan dat Mette wel een beetje zenuwachtig was geweest maar dat het allemaal goed is verlopen (gedeeltelijk in het Spaans en gedeeltelijk in het Engels). Er moeten nog officiƫle fotos komen maar de 2e man had zelf ook zijn camera bij zich: http://costarica.nlambassade.org/nieuws/2012/april/aanbieding-geloofsbrieven.html ). Maar eigenlijk is de verslaglegging door Frederik van deze gebeurtenis nog veel dichter bij de waarheid:

Waar ik wel wat over kan vertellen is dat wij de avond voor de accreditatie nog waren uitgenodigd bij de Belgische ambassadeur die een etentje had georganiseerd voor een aantal ambassadeurs en de vice-minister van Buitenlandse Zaken. De hele tafelconversatie ging in het Spaans, dus dat dwong mij vooral tot nederig luisteren, alhoewel ik de teneur redelijk kon volgen en ik heb geloof ik zelfs nog ergens 1 of 2 woorden geroepen. Verder heb ik vooral twee van mijn disgenoten aardig laten zweten door met ze een gesprek in het Engles aan te gaan. Later op de avond na de koffie, had ik nog even de gelegenheid om met de Braziliaanse en Cubaanse ambassadeur een woordje te wisselen. Toen ging de conversatie taaltechnisch wel wat vlotter, maar kreeg ik het gelijk zwaar te verduren omdat het gesprek al snel kwam op drugs en het Nederlandse drugsbeleid. Gepokt en gemazeld door mijn gesprekken met Marketing in mijn oude baan kon ik redelijk behendig het gesprek gaande houden zonder al te expliciet te worden ;-)
Mette had minstens net zo'n diplomatiek gevoelig punt te behandelen: want die moest wat zeggen over de kunst aan de muur die was vervaardigd door de vrouw van de Belgische ambassadeur... Voor diegenen die overigens denken dat zo'n avond een stijve bedoening is: dat valt 100% mee. De Cubaan bleek een echte gangmaker, en met de Braziliaanse bleek ook heel goed over film te praten: "El Secreto de sus Ojos" bleek bij ons beiden tot de favorieten te behoren.

Het echte natuurschoon van Costa Rica is voor ons nog even in de ijskast gebleven aangezien de afgelopen weken nog echt op gingen aan het settlen. Of het moet misschien zijn dat we bij Escazu nog wat verder de berg op zijn gereden naar San Antonio, een bergplaatsje op 1700 m waar je prachtig uitzicht hebt over de Centrale vallei waarin San Jose ligt. Of de kleurrijke markt waar we inmiddels op zaterdag al vaste klant zijn en onze zakken mangos, meloenen en avocado's kopen. Maar goed, Hetty komt al over een week of drie, dus da's dan mooi gelijk een goed excuus om eens wat reisjes te plannen.

Tot slot nog even de links naar het nieuws over de ChepeCletas. En nog een prijsvraag voor de echte internetstruiners: wat doet "Eddie" voor iets ondeugends nadat hij het kruisje bij de kerk heeft geslagen?

Zie:
http://www.chepecletas.com/
En in het  nieuws:

Geen opmerkingen: