Nederland wil ik niet blijven,
Ik zou dichtgroeien en verstijven.
Het gaat mij daar te kalm, te deftig,
Men spreekt er langzaam, wordt nooit heftig,
En danst nooit op het slappe koord.
Wel worden weerloozen gekweld,
Nooit wordt zoo'n plompe boerenkop gesneld,
En nooit, neen nooit gebeurt een mooie passiemoord."
Tja, nooit gedacht dat ik bij het herlezen van de "Madelief" boeken van Guus Kuijer (o.a. met de brilante titel "Grote mensen, daar kun je beter soep van koken") ook zomaar wat Slauerhoff tegen zou komen, maar het staat er echt. En dat betekent dus voorlezen en uitleggen. Want je maakt Frederik niks meer wijs. Dus die wil er gelijk er alles van weten, En hoe toepasselijk zo op de vooravond van ons vertrek naar Nederland.
Inderdaad, over een week is het alweer zover, vakantie in Nederland, en alweer 17 maanden Costa Rica achter de rug. Aan de frequentie van mijn mails hebben jullie ongetwijfeld gemerkt dat ik me aanzienlijk minder heb verveeld de laatste 5 maanden. Maandag had ik al het examen afgenomen bij mijn studenten, en ook de student die maandag met knikkende knieen afbelde (of eigenlijk afmailde, met allerlei details over menselijke uitwerpselen die moesten doen vermoeden dat hij ziek was, terwijl hij natuurlijk gewoon examenstress had), heb ik vandaag het examen laten maken. En zowaar - allen geslaagd. En dat is hier pas als je een 6,75 hebt (zoals ik al ergens anders schreef: hier geen zesjescultuur). Zou ik het dan toch redelijk hebben uitgelegd allemaal? Want het was ook nog eens hun eerste vak in het Engels. Helaas had niemand een echt goed antwoord op mijn bonusvraag over waarom het brein denkt dat het licht van puur spectraal violet en reflectie van paarsviolette pigmenten zoveel op elkaar lijken. Maar dat kon ik ze ook niet echt kwalijk nemen. Verder ben ik er allang achter dat het maar goed is dat ik zelf een beetje heb doorgedrukt door te zeggen dat ik desnoods wel onbetaald zou starten met lesgeven, en zo geschiedde, want we zijn inmiddels weer vijf maanden verder en we zijn nog evenver verwijderd van welk contract dan ook omdat ergens ussen de UCR en het ministerie van arbeid de administratieve realiteit in het niets rondzweeft (als je begrijpt wat ik bedoel, dan begrijp je meer dan ikzelf, van de zgn. Costa Ricaanse 'tramites'.
Als je even was weggedommeld, dan kun je hier de draad weer oppakken...
Inmiddels is ook mijn voorstel voor een ander vak in het 2e semester geaccepteerd, dus ook na de vakantie wacht geen zwart gat, maar een sloot werk om weer een nieuwe cursus in elkaar te draaien. Niet dat ik me verveeld zou hebben, want ook het project "oprichten Nederlandse School in Costa Rica" zit in de eindsprint: 19 augustus "gaan we open" . Helaas gaat ondertussen de subsidiekraaan ook hard dicht, dus we moeten nog creatiever worden in het vinden van fondsen, want de meeste ouders alhier draaien al elke colón van hun lokale salaris drie keer om, en kunnen de schoolgelden nu al nauwelijks ophoesten.
Wanneer dat ook zou gaan vervelen kan ik altijd nog gaan proberen nog wat actiever mijn fotowerk te gaan promoten. Vorige week nog een shoot gedaan voor Britse kenissen die nog een familieportret wilden doen voordat hun tijd hier ten einde was. Niet ontevreden over het resultaat (dat geldt voor hen en voor mij), maar voorlopig kost dit freelance werk me meer dan het me oplevert (want ja, geen werk zonder echte portretlens, enz...)
Terug naar vakanties. De jongens hebben het inmiddels alweer een paar
weken, en in totaal zal de teller voor ze op negen komen. (stuur je ze
daarvoor naar een Internationale school, hmpf!). Gelukkig hebben we
behoorlijke weekvullende programmas voor ze in elkaar kunnen draaien.
Met dank ook aan Claudia, de moeder van nieuw verworven vriendjes
tevens klasgenootjes Alex en Janina (zie Emile's voetbalwedstrijd op
het terras met zijn vriendin, met wie hij soms een steels kusje
uitwisselt), die meerdere malen onze jongens mee op sleeptouw heeft
genomen. Zo zitten ze deze week alle vier de hele week (overdag) in
een zomerkamp van het Museo de Niños. Volledig in het Spaans! Tot
overmaat van plezier waren ook onze goede vrienden Phil and Dawn
alhier. Met hen hebben we nog een lang weekend een nieuw gedeelte (voor
ons dan) van Costa Rica ontdekt: Dominical. marketeers van de
toeristenorganisaties eufimistisch tot "het groene seizoen' omgedoopt
(dat seizoen waar 's middags altijd de hemel naar beneden komt, i.t.t.
tot het hoogseizoen, ofwel het droge seizoen, waar dat maar af en toe
gebeurt). Wat me er trouwens aan doet denken dat Nederland ook wel toe
is aan een paar nieuwe eufemistische benamingen voor seizoenen als
Lente en Zomer :) Tenminste als ik het geklaag op Facebook mag
geloven, was het niet veel soeps.
Afijn het weer deed hier normaal: prachtige ochtenden en rond een uur of 14-15 trekt het dan dicht en begint het te plensen. En dus waren er prachtige gelegenheden voor strand en jungle. Frederik en Emile hebben met bushmate Phil hun eerste Zipline/canopy ervaring gehad. Allen hadden zichtbaar plezier -en Emile misschien nog wel het meest- om in een tuigje aan een lijntje over een groene jungle vallei te scheren. Ik zal de foto's ook op de blog zetten.
Mette heeft nog altijd voldoende werk, en als het er niet zou zijn, dan zou ze het wel creëren. Da's niet onaardig bedoeld. Ik bedoel alleen te zeggen dat er veel werk wordt verzet, en dat daarnaast telkens goede en leuke initiatieven ontspruiten die dan weer moeten leiden tot een workshop, congres, nieuwe (economische of internationale) samenwerking of strategische programma's. Doet ze natuurlijk niet alleen, maar met een gedreven team van lokale en uitgezonden krachten op de ambassade. Dat moet natuurlijk allemaal 'real time' (spreek uit op z'n Haagsch: 'reel tijm') gecommuniceerd worden naar de buitenwereld, dus menig avondje wordt nog wel eens facebookend vanaf de bank gevuld, als er geen stukken gelezen hoeven te worden. Maar goed, dan heb ik tenminste weer tijd om een mailtje naar jullie te dichten ;)
Goed, Nederland (waarvan een flink gedeelte Zweden) dus. Eerst nog even een jetlagje incasseren door met 2 koters een nachtje door te halen in het vliegtuig.
Misschien zien we elkaar daar?
Marijn,
2 geitenbreiers
en de haha-amba
Geen opmerkingen:
Een reactie posten