Ik durf niet terug te zoeken in mijn mailbox wanneer ik bericht 12
uitzond. Te lang geleden in ieder geval. Ik neem aan dat jullie door
hebben dat ik me inmiddels niet meer zo verveel:
Het vak dat ik op de UCR geef mag dan wel mijn eigen vakgebied zijn (coatings en kleur), elke week daar 2x 2 uur de diepte ingaan vergt zeker het 5-voudige aan voorbereidingstijd. Ik bouw de cursus namelijk vanaf de grond op. Boeken en artikelen doorspitten, slides maken en de begeleidende blog een beetje voorzien van instructieve materialen is geen sinecure. Maar goed, eenmaal gemaakt zal ik hem in volgende jaren gemakkelijker kunnen recyclen. Neem maar eens een kijkje op
http://cocoachem.blogspot.com/
Daar is nog bijgekomen dat de oprichting van de Nederlandse School ook in een stroomversnelling is gekomen. Dat is natuurlijk helemaal mijn eigen schuld, want als ik er niet zo hard aan getrokken had was'íe er nooit gekomen en was ik er geen tijd meer aan kwijt geweest. We zijn nu eindelijk op het punt gekomen dat er zoveel momentum in het proces zit (lerares aangetrokken, kinderen ingeschreven, ouders betaald, erkend door de stichting NOB, bestellingen voor lesmateriaal worden opgemaakt, andere bestuursleden voelen zoch inmiddels ook eigenaar) dat er geen weg meer terug is. En dus is "De Boomkikker" gaan kwaken....
En ook het fotowerk (hoewel het meeste onbetaald) heeft ook een aardige vlucht genomen. Zodra men eenmaal op de school van Frederik en Emile had uitgevonden dat slechts een paar complimentjes voldoende zijn om deze jongen met zijn Nikon te laten opdraven, was het hek van de dam, en fotografeer ik eventos van de school. (Voor de website hebben ze me overigens wel een kleine onkostenvergoeding gegeven). Maar goed het is mooie promotie, want de eerste jonge moeders hebben me al benaderd voor betaalde opdrachten........
......;)
familieportretjes uiteraard.
Voor Mette is rustiger vaarwater in zicht na drukke weken voor de ambassade met Koninginnedag en tevens een innovatieweek waarin Nederlandse bedrijven hun innovaties toonden aan lokaal geinteresseerden. En oh ja, er was ook nog wat media aandacht rondom een zekere Leidse dreigverdachte (nieuw scrabble woord). Het leverder haar in ieder geval de eerste echte spotprent op in de Nederlandse krant, haha. Daarbij was ze ook nog een paar keer op reis (Guatemala, El Salvador, Nicaragua, Aruba). Tot aan onze vakantie hoeft ze denk ik niet meer weg, maar na de zomer staan er wel weer een aantal reizen op de rol. Vooral omdat in de regio een aantal van de ambassades gaat sluiten en de verantwoordelijkheid naar de post in Costa Rica komt, is daar nog veel werk te verzetten
Frederik en Emile kijken alweer uit naar het einde van het schooljaar. Wat gaat dat toch hard! Ze zullen met vlag en wimpel overgaan, en prijzen zich allebei gelukkig met een ruime en internationale vriendenkring. Toen gisteren Alex (Duits-Tico) en Miguel (Deens-Spaans) met Frederik en Emile aan het baseballen waren bleek toch Engels de makkelijkste vorm van communicatie. En daarin staat inmiddels Emile ook zijn mannetje. (Zozeer zelfs, dat hij weigerde naar het feestje van een klasgenote te gaan, zodat hij met de stoere oude jongens kon 'playen'.)
Eigenlijk was ik van plan geweest om alleen een kattebelletje te sturen om de niet-facebook-volgers ervan op de hoogte te stellen dat ik wat recente foto's op http://correocabra.blogspot.com/ had gezet. Dat is dus toch wat langer geworden. Misschien daarom dit keer wat meer in Tante-Bep stijl. Ik beloof de volgende keer weer wat meer geitenbericht-stillisme aan te houden.
Vanuit Costa Rica (waar inmiddels het regenseizoen -volgens mij geen moment te vroeg, vanwege de droogte- is begonnen).
Ciao!
Het vak dat ik op de UCR geef mag dan wel mijn eigen vakgebied zijn (coatings en kleur), elke week daar 2x 2 uur de diepte ingaan vergt zeker het 5-voudige aan voorbereidingstijd. Ik bouw de cursus namelijk vanaf de grond op. Boeken en artikelen doorspitten, slides maken en de begeleidende blog een beetje voorzien van instructieve materialen is geen sinecure. Maar goed, eenmaal gemaakt zal ik hem in volgende jaren gemakkelijker kunnen recyclen. Neem maar eens een kijkje op
http://cocoachem.blogspot.com/
Daar is nog bijgekomen dat de oprichting van de Nederlandse School ook in een stroomversnelling is gekomen. Dat is natuurlijk helemaal mijn eigen schuld, want als ik er niet zo hard aan getrokken had was'íe er nooit gekomen en was ik er geen tijd meer aan kwijt geweest. We zijn nu eindelijk op het punt gekomen dat er zoveel momentum in het proces zit (lerares aangetrokken, kinderen ingeschreven, ouders betaald, erkend door de stichting NOB, bestellingen voor lesmateriaal worden opgemaakt, andere bestuursleden voelen zoch inmiddels ook eigenaar) dat er geen weg meer terug is. En dus is "De Boomkikker" gaan kwaken....
En ook het fotowerk (hoewel het meeste onbetaald) heeft ook een aardige vlucht genomen. Zodra men eenmaal op de school van Frederik en Emile had uitgevonden dat slechts een paar complimentjes voldoende zijn om deze jongen met zijn Nikon te laten opdraven, was het hek van de dam, en fotografeer ik eventos van de school. (Voor de website hebben ze me overigens wel een kleine onkostenvergoeding gegeven). Maar goed het is mooie promotie, want de eerste jonge moeders hebben me al benaderd voor betaalde opdrachten........
......;)
familieportretjes uiteraard.
Voor Mette is rustiger vaarwater in zicht na drukke weken voor de ambassade met Koninginnedag en tevens een innovatieweek waarin Nederlandse bedrijven hun innovaties toonden aan lokaal geinteresseerden. En oh ja, er was ook nog wat media aandacht rondom een zekere Leidse dreigverdachte (nieuw scrabble woord). Het leverder haar in ieder geval de eerste echte spotprent op in de Nederlandse krant, haha. Daarbij was ze ook nog een paar keer op reis (Guatemala, El Salvador, Nicaragua, Aruba). Tot aan onze vakantie hoeft ze denk ik niet meer weg, maar na de zomer staan er wel weer een aantal reizen op de rol. Vooral omdat in de regio een aantal van de ambassades gaat sluiten en de verantwoordelijkheid naar de post in Costa Rica komt, is daar nog veel werk te verzetten
Frederik en Emile kijken alweer uit naar het einde van het schooljaar. Wat gaat dat toch hard! Ze zullen met vlag en wimpel overgaan, en prijzen zich allebei gelukkig met een ruime en internationale vriendenkring. Toen gisteren Alex (Duits-Tico) en Miguel (Deens-Spaans) met Frederik en Emile aan het baseballen waren bleek toch Engels de makkelijkste vorm van communicatie. En daarin staat inmiddels Emile ook zijn mannetje. (Zozeer zelfs, dat hij weigerde naar het feestje van een klasgenote te gaan, zodat hij met de stoere oude jongens kon 'playen'.)
Eigenlijk was ik van plan geweest om alleen een kattebelletje te sturen om de niet-facebook-volgers ervan op de hoogte te stellen dat ik wat recente foto's op http://correocabra.blogspot.com/ had gezet. Dat is dus toch wat langer geworden. Misschien daarom dit keer wat meer in Tante-Bep stijl. Ik beloof de volgende keer weer wat meer geitenbericht-stillisme aan te houden.
Vanuit Costa Rica (waar inmiddels het regenseizoen -volgens mij geen moment te vroeg, vanwege de droogte- is begonnen).
Ciao!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten