Ondertussen probeer ik mijn eigen blog toch wel voorrang te geven. En diegenen die dat een beetje bijhouden weten dat ik inmiddels een wat gevulder dagprogramma heb gekregen. En anders hadden jullie dat misschien wel afgeleid uit de wat langere radiostilte van geitenmails. Ik ben inmiddels in een ver gevorderde romance.....met de universiteit. Vorige week kon ik daar mijn eerste lezing geven getiteld "sobre gustos y colores no discuten los doctores'. De titel was uitnodigend in de vorm van een (variatie van) een Spaans spreekwoord gedaan, maar de ondertitel liet gewoon doorschijnen dat het een lezing over de wetenschap achter kleur betrof. Heel verzorgd, komen dit soort openbare seminars ook netjes in de nationale krant te staan, waardoor ik uiteindelijk een niet-onaardige opkomst van zo'n 50 man had. En dat waren geen zwijmelende studentes op zoek naar blonde haartjes en blauwe oogjes. Het niveau van Engels bij het gehoor bleek meer dan afdoende, getuige de respons op een aantal grapjes die in de lezing verwerkt waren, en de discussie achteraf. Morgen mag ik dezelfde lezing nog een keer herhalen in het CELEQ (onderzoeksschool voor energie en electrochemie), waar ik ook een lijntje uit heb staan voor toekomstig werk. Ik beschouw deze lezingen zelf maar als een leuke teaser waarbij men heeft kunnen zien dat ik een goed verhaal kan houden, in de hoop dat ze wat harder aan de slag gaan met het regelen van mijn contract. De min of meer staande afspraak is dat ik zowel een keuzevak ga geven in de Escuela de Quimica, en misschien wat onderzoek ga doen aan zonnecellen in CELEQ. Maar in Costa Rica weet je het pas zeker zodra alle stempels op alle papieren staan, dus dat wordt vinger aan de pols houden. Eén van de beste tips die ik kreeg van iemand: blijven bellen tot ze er ziek van worden. "eh hallo, ja met Marijn, ik keek net naar buiten en zag dat het regende..... en dat deed me weer denken aan de keer dat ik op gesprek was, want toen regende het ook, dus ik dacht..... zijn jullie al een beetje verder met mijn contract?" (p.s. het regent hier iedere dag :) )
Verder ben ik ook nog op gesprek geweest bij een verfbedrijf, maar ook daar is het vooral denk ik afwachten, en bellen, hoe enthousiast ze ook waren over mijn CV en de mogelijkheden. Daar heb ik wel, zowaar, de eerste 5 minuten in het Spaans mijn sollicitatiegesprek gehad, en dat zonder peentjes te zweten (geen sinecure in dit klimaat). De lessen van Alejandro werpen vruchten af.
Genoeg over mij: even over de rest. Zometeen over Frederik die zijn eerste disciplinary measure aan zijn broek heeft (spannend!), eerst nog even over Metje. Die timmert behoorlijk aan de weg. De weg, die zoals jullie op nu.nl hebben kunnen lezen, eindelijk fatsoenlijke straatnamen gaat krijgen, ipv '400 m ten noorden van de oude Yamaha garage (die nu Suzuki heet), vervolgens 200 m zuidwest tegenover de scheve boom, het gele huis' (alhoewel, de taxichauffeurs zijn nog in protest, want 'hoe gaan we nu ooit de weg vinden!' . Maar zonder dollen. Mette doet het super. Zowel 'naar binnen' als 'naar buiten'. De afgelopen twee weken is het interview verschenen dat ze had voor het TV programma Horizontes. Waar ze nog zeer ontevreden was over het eerste deel, kon het 2e deel zowaar op hun goedkeurend knikje rekenen. Niet in het minst omdat ze in het 2e deel veel uitgebreider aan het woord kon komen (in het Spaans) en goede economische diplomatie kon bedrijven. Niet onbelangrijk omdat de handel tussen beide landen significant is, maar altijd nog extra boosts kan gebruiken. Bijvoorbeeld in de Agrotech maar ook mbt duurzame energietechnieken. Maar ook intern heeft ze het druk, aangezien er nogal wat veranderingen op stapel staan met de regionalisering en het sluiten van 2 ambassades waarvan het werk over komt naar San Jose. Daartoe moest ze 2 weekjes geleden een aantal dagen naar Bogota waar alle Nederlandse Ambassadeurs uit Latijns Amerika bijelkaar waren. Man-lief hoefde zich niet ongerust te maken dat zij -hoewel ook een zus van ene Tanja- in de handen van de FARC zou verdwijnen, want Bogota is tegenwoordig een redelijk veilige, en naar ik begrijp hier en daar zelfs gezellige stad. Ze had er zelfs tijd om nog even een aantal leren tassen aan haar arsenaal toe te voegen (ze had een excuus: net jarig geweest).
Tot slot nog even over de jongens op de -zo blijkt maar weer- o zo Amerikaanse school. Overigens moet ik dat gelijk weer gedeeltelijk ontkrachten want de school laat geen gelegenheid voorbijgaan om ook hun verwantschap met het gastland Costa Rica te benadrukken, en dus word de CRse onafhankelijkheidsdag groots gevierd op de school; ook het internationale karakter wordt geëerd zodat op UN dag iedereen in de parade zijn nationale kleuren of outfit mag dragen (we hebben helaas geen boerenkiel meegenomen, laat staan houten klompen). Maar zo af en toe......: Frederik had tijdens de pauze in een daad van meligheid/balorigheid in de toiletten over het scheidingwandje heengekeken bij een collegaleerling. Tja, dat was natuurlijk niet de bedoeling, en dus kwam hij thuis met een uitgebreid schrijven dat hij aan zijn bezoek aan de principal had overgehouden. Hij had vijf 'strafpunten' gekregen op disciplinary behavior en had een hele situatieschets moeten tekenen van het voorval plus een evaluatie en een zelfkastijding van de strekking dat dit niet meer voor mag komen (ik geloof datíe nu ook niet meer tijdens de lunch naar het toilet mag). Je begrijpt dat wij maar met moeite ons gezicht in plooi konden houden toen hij hiermee thuiskwam en hem moesten vertellen dat dit inderdaad echt niet kon. (ik hoop niet dat hij ons achteraf heeft horen proesten).
Mielemans zal dit niet zo snel overkomen. Die heeft zijn lerares volgens mij helemaal ingepakt. Omdat hij al dondersgoed Engels verstaat (voor veel van zijn Costaricaanse klasgenootjes is dat nog wel even slikken) weet hij ook heel goed wat alle regeltjes zijn en hoe het dagschema eruit ziet, dus loopt hij voor de troepen uit, maar belangrijker nog: geeft hij de juf regelmatig dikke knuffels. Hij gaat inmiddels al wekenlang zonder enkel morren, full-time naar school (ma-vrij; half 8 weg, half 4 thuis).
Ik zal op http://correocabra.blogspot.com deze week wel een verzamelingetje recente foto's zetten. Mocht je je vervelen, dan heb je wat te klikken. Er komen weer wat drukke weekenden aan met wat korte reisjes door het land, dus de volgende berichten gaan misschien over Carnaval aan de Caribische kust of een traditionele Guy Fawkes verbranding aan de Pacifische kust met een stelletje ontheemde Britten. Vamos a ver!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten