Vind maar eens een geit in Costa Rica. Bericht no. 8

"Kies je favoriete liedje, gooi je energie eruit, en win een Samsung Galaxy"

Dat was in ieder geval wat ik van het reclamebord maakte bij de stand midden in het bij winkelpubliek populaire "Multiplaza" (de felbegeerde hoog-marmeren, met flagshipstores gevulde en overdekte koopgoot van San Jose).
Eigenlijk gratis dus, en dat hoef je ondergetekende dan ook geen twee keer te zeggen. Die zet dan alle schroom of gene gemakkelijk opzij -iets wat de gemiddelde Tico wel parten speelt, dus dat moest de reden zijn dat ze die dingen welhaast weggaven. In gedachten zat die telefoon al in mijn zak. Bleken ze ook nog "Hey ya!"van Outkast op de geluidsinstallatie te hebben, waarop ondergetekende meent extreem cool te kunnen dansen.
....

Tja. Geen telefoon dus. Nadat ik een minuut had staan zwoegen, bleek het er helemaal niet om te gaan om zo goed mogelijk op de maat te dansen. Nee je moest zo snel mogelijk in alle richtingen met alle lichaamsdelen bewegen, en de kinect camera's probeerden dat te volgen en als je het energiebalkje vol danste binnen 50 seconden dan was de prijs binnen. Dat hadden ze allemaal niet verteld. "Als ik dat had geweten, dan had ik het wel anders aangepakt. Morgen nog een keer proberen"
.....
Hmmm. Nog steeds geen telefoon. Nadat ik aan Frederik had uitgelegd hoe het dan wel in zijn werk ging, was hij ervan overtuigd dat we alletwee een goede kans maakten, dus wij zijn daags erna terug gegaan. De stand was er nog steeds, maar inmiddels ook wel wat meer gelukszoekers: de übercoole jeugd van Escazu. Maar goed 2 blonde muchahcos vallen wel op, en mogen dus ook een poging wagen. (Frederik durfde in één keer niet meer zo goed, maar na wat aandringen -"we zijn per slot van rekening speciaal hiervoor terugegaan"- deed hij ook een poging. Maar wat de jeugd van Escazu niet lukt, lukte ook deze blonde snuiters natuurlijk niet op een drukke zondag in Multiplaza.

Het was de laatste dag van Mette's vakantie, na heerlijke dagen in New York en Cahuita (Cariben). Voor de jongens duurde de vakantie nog 1 weekje langer waarmee het totaal op 8 kwam. Met hen was ik voor New York nog twee keer naar de Pacifische kust geweest. Maar vorige week maandag is het dan toch allemaal echt begonnen voor de jongens. Frederik is gewoon weer aan de slag gegaan, en nu met nog meer vertrouwen, omdat zijn Engels al behoorlijk op niveau is, waarbij 9 dagen Brooklyn in huis bij Engels sprekende vrienden natuurlijk een superboost was. Maar Emile heeft echt de show gestolen. Nog geen vier jaartjes (nog 1 weekje) maar wel al superstoer met rugzak om gevuld met geroosterde broodjes, chocopasta, rijstewafels en volkoren biscuit, hele dagen naar school. De eerste dag nog even gebracht en gehaald maar vanaf dag 2 gewoon met de schoolbus. En eigenlijk pas vandaag de eerste kleine terugslag ("ik wil niet naar school, ik wil blijven slapen"), maar ook die overwonnen.

Mette vond dat de residentie nu wel klaar was voor het echte werk, en dus ontvingen we vorige week de vice president en een aantal staatssecretarissen voor een diner dat in het teken stond van een grote investering waarbij een Nederlands bedrijf is betrokken. Niet interessant genoeg voor mij om aan te zitten, dus ik zat lekker met de jongens op de slaapkamer boekjes te lezen, maar in de officiëe eetzaal -nu dan voor het eerst echt gebruikt- draaide de economische diplomatie op volle toeren. Frederik werd nog wel even strategisch ingeschakeld, want die wilde die 'vieze' president wel eens zien, dus die kwam in zijn pyama nog even een handje geven en wat harten stelen.

En nu is dan eindelijk mijn vakantie begonnen. Of in ieder geval: vanaf nu heb ik dan echt hele dagen voor mezelf, waarbij het niet eens een ramp is als ik niet om 15u30 met de thee klaar zit; altijd iemand in huis om de jongens op te vangen van de schoolbus. Dus dan ga je eerst een beetje hobbyen ("maak je eigen soft-light-box voor $1 om te fotograferen"), maar ook weer serieus aan de sollicitatie. Aan de commerciele kant gaat dat nog niet zo hard. Op het intellectuele vlak gelukkig wel. Ze willen me hebben als 'visiting professor' op de Universiteit van Costa Rica, en al het papierwerk daarvoor is in gang gezet. Eind September geef ik in ieder geval al een eerste lezing, en daarna moeten we kijken welk facultatief vak ik kan gaan aanbieden voor het curriculum. Allemaal liefdewerk oud papier natuurlijk, maar ik zie wel de voordelen: het mag in het Engels, maar een ultieme gelegenheid om in Spaanse omgeving te gaan werken, en zo mijn 3 wekelijkse uurtjes Spaanse les aan te vullen met echte praktijk. En het houdt tevens de grijze celletjes een beetje scherp. En het voedt misschien de toekomstige geitenberichten met meer inside informatie over de Tico-cultuur.
Wie weet.
Ik meld mij snel weer.