Vind maar eens een geit in Costa Rica. Bericht no. 16

Terwijl ik dit typ op een wireless toetsenbordje op de Ipad zitten voor mij 4 studenten te zwoegen op hun examen PPP (Photochemistry, physics and biology) , het vak dat ik de laatste 4 maanden heb gegeven, met onderwerpen als photosynthese, OLEDs, zonnecellen, fluorescentie etc. Deze 2 serene uurtjes heb ik wat tijd om te reflecteren: Het gebouw is wat verlopen, de middelen zijn beperkt, maar de studenten zijn slim en toegewijd. Eén student vond het vak zo leuk dat hij me heeft gevraagd of ik zijn afstudeeronderzoek op dit vakgebied wil begeleiden. Hopelijk is daar geen extra administratie voor nodig want de UCR kauwt nu nog steeds op de vorige administratie, namelijk dat van mijn contract, dat nog steeds niet rond blijkt te zijn. De teller staat dus nu al op een maand of 11 onbetaald werk, maar mijn bonus is dat ik nu materiaal voor 2 mastervakken in elkaar heb gedraaid, die ik met kleine aanpassingen en updates op elk moment weer kan gebruiken.

Verder kan ik in de lange zomervakantie (ja ja, hier begint nu de zomer) nog wat extra werk doen op de Country Day high school - de school van de jongens) wat vooral ook weer meer een leuke extra ervaring is dan een bron van inkomsten.

Overigens, mocht je nu pas in mijn verhaal vallen: dit is de kerstrondzendbrief, over ons wel en wee, die ik gewoon wat voortijdig rondzend. Aangezien, net als in Europa, hier de winkels al helemaal vol liggen met kerst meuk, ben ik echter geen moment te vroeg.

Zo langzamerhand mogen we ons hier een beetje gaan rekenen tot de flink ingeburgerde expats. We voelen ons thuis; de jongens glunderen al anderhalf jaar onafgebroken en hadden alletwee een uitmuntend rapport,  we spreken inmiddels allemaal Spaans  (Mette natuurlijk 10x vloeiender dan ik, maar dat mag ook wel worden verwacht: alpha, ambassadeur, de voertaal in minstens de helft van haar werk). Ik focus me meer op de jingles van het lokale indie radiostation, en ken inmiddels alle surfdude- en ticoslang uitdrukkingen De schare vrienden via school is inmiddels groot genoeg dat kindertransport naar feestjes en speelafspraken goed gedeeld kunnen worden onder ouders. Met diezelfde los/vast groep van schoolouders en vrienden zijn we twee weken geleden nog een weekend naar een hotel aan het strand in Jaco gegaan (Pacifische kust); officieel voor het Guy Fawkes feest van de Britse gemeenschap, maar vooral een mooi excuus voor de kinderen om samen te ravotten in het zwembad, tuin, strand en golven.en voor de ouders om daar af en toe in mee te doen (rounders=slagbalcricket op het strand) en af en toe juist even niet, en een boekje te lezen Frederik had zijn eerste surflessen(ik zet de links naar de bewijzen hiervan wel op mijn blog),.
Grote voordeel van de verregaande inburgering is bovendien dat je je over steeds minder dingen gaat opwinden, de schouders worden wat losser en worden gemakkelijker opgehaald in situaties waar voorheen vooral de tanden knarsten. En als je je erop instelt dat pas bij de 2e of 3e keer moeite doen iets geregeld is, dan is iedere keer dat iets sneller gaat dan toch een mooi cadeautje. Wat blijft natuurlijk is de 'suunige' Hollander, die zich wel iedere keer weer verbaasd hoe somige dingen toch in hemelsnaam 3x zo duur kunnen zijn, zelfs al het lokaal geproduceerd is. Maar goed, de luchtbrug met levering van benodigde waren zal de komende maanden weer optimaal functioneren .

Want met het einde vann het regenseizoen komt ook de start van het toeristen seizoen; ook voor GoesTravel met aanstaande bezoeken (als alles meezit) van familie (2x) en vrienden (3x), dus de bezetting van onze gastenkamer gaat naar bijna 100%.
Hoe ik trouwens weet dat het regenseizoen voorbij is:
Omdat de asfaltverbanddoos weer uit de kast is gehaald. In één keer verschijnen er overal weer mooie pleisters op plekken waar je eerst, of je leven riskeerde met een uitwijkmanouvre, of de schokdempers, banden en velgen versneld verouderde. Ook als er eens een weg geheel opnieuw geasfalteerd word, dan veschijnen binnen een maand alsnog pleisters omdat er toch nog weer even een gat uitgesneden moest worden om nog wat losse eindjes onder de grond aan elkaar te knopen. En dan maar hopen dat die pleisters het langer dan een regenseizoen houden, maar mijn eigen ervaring is dat pleisters onder de douche altijd makkelijker loslaten ;)

Ik zie al aan het inzakken van de frequentie van mijn posts op http://correocabra.blogspot.com/ dat ik verder niks moet beloven met betrekking tot volgende berichten. Maar mijn berichten vinden wel hun weg naar buiten. Ik ben nl. redelijk actief op Facebook waar met enige regelmaat wat foto's verschijnen die berichten over ons leven op een wat visuelere manier voor de luilakken die geen zin hebben om die hele lappen tekst van mij in de mail te lezen (dit kan ik hier rustig zeggen, want die luilakken lezen dit toch niet)

We hebben besloten dit jaar hier te overwinteren, dus we wensen jullie alvast goede feestdagen toe.

Riding the waves Mae

 

And the movie:

De Slag om Nederland (cultuurochtend van de nldse school)

 

\Meer foto's op

 https://plus.google.com/photos/111868612000605758787/albums/5926207371024886369?banner=pwa

Emile viert zijn 5e verjaardag

Meer foto's op:
https://plus.google.com/photos/111868612000605758787/albums/5921836128285555281?banner=pwa

Nog wat plaatjes uit Zweden

 

Vind maar eens een geit in Costa Rica. Bericht no. 15

Ik had nog een kleine inhaalslag te maken in mijn blogposts en rondzend e-mail, en dit leek me een uitstekend geschikt moment:
Costa Rica heeft namelijk net voormalig voetbaldwerg VS verslagen in de kwalificatie voor het WK en staat nu stevig bovenaan in de groep. De vorige pot tegen de VS zat ze niet lekker want die moesten ze in de sneeuw in de VS spelen. Ik geloof dat ik niet hoef uit te leggen welk effect sneeuw zal hebben gehad op de Tico, die het winter noemt als het 's ochtends dertig graden is en 's hij middags getrakteerd wordt op een tropische bui. Afijn het wordt hier gevierd met veel toeterende auto's. De kinderen en Mette slapen daar wel doorheen, maar het houdt mij wakker genoeg om even een paar regels te kloppen.

Vind maar eens een geit in Costa Rica. Bericht no. 14

"[...]
Nederland wil ik niet blijven,
Ik zou dichtgroeien en verstijven.
Het gaat mij daar te kalm, te deftig,
Men spreekt er langzaam, wordt nooit heftig,
En danst nooit op het slappe koord.
Wel worden weerloozen gekweld,
Nooit wordt zoo'n plompe boerenkop gesneld,
En nooit, neen nooit gebeurt een mooie passiemoord."

Tja, nooit gedacht dat ik bij het herlezen van de "Madelief" boeken van Guus Kuijer (o.a. met de brilante titel "Grote mensen, daar kun je beter soep van koken") ook zomaar wat Slauerhoff tegen zou komen, maar het staat er echt. En dat betekent dus voorlezen en uitleggen. Want je maakt Frederik niks meer wijs. Dus die wil er gelijk er alles van weten, En hoe toepasselijk zo op de vooravond van ons vertrek naar Nederland.

Bushmates

Janina, een vrouw naar Emile's hart

 Mooi, stoer, houdt van voetbal, en een goede passeerbeweging, wat wil je nog meer?

Emile's schooljaar

Behoud Nederlands onderwijs in het buitenland

Dat er bezuinigd moet worden, snappen we allemaal, maar de volledige afschaffing van de subsisdie aan Nederlands onderwijs in het buitenland, waar de ouders zelf al flink voor betalen, kan voor veel scholen de doodsteek betekenen.

Wil je meer achtergrondinformatie, zie dan dit filmje:

Maar het belangrijkste is dat zoveel mogelijk mensen (nu al 7000) de petitie tekenen. Deel het ook met vrienden en kenissen als je het eens bent met de petitie:

Klik op de link om de petitie te tekenen (mag anoniem). Het kost je 2 minuten en 1 e-mailt bevestiging
http://petities.nl/petitie/behoud-nederlands-onderwijs-in-het-buitenland

Vind maar eens een geit in Costa Rica. Bericht no. 13

Ik durf niet terug te zoeken in mijn mailbox wanneer ik bericht 12 uitzond. Te lang geleden in ieder geval. Ik neem aan dat jullie door hebben dat ik me inmiddels niet meer zo verveel:
Het vak dat ik op de UCR geef mag dan wel mijn eigen vakgebied zijn (coatings en kleur), elke week daar 2x 2 uur de diepte ingaan vergt zeker het 5-voudige aan voorbereidingstijd. Ik bouw de cursus namelijk vanaf de grond op. Boeken en artikelen doorspitten, slides maken en de begeleidende blog een beetje voorzien van instructieve materialen is geen sinecure. Maar goed, eenmaal gemaakt zal ik hem in volgende jaren gemakkelijker kunnen recyclen.  Neem maar eens een kijkje op

Three strikes and you're out

Olga, Floris doen mee met Emile, Alex, Miguel aan het Baseball. Frederik rust even uit

Frederik en Max, net na hun 'proud' optreden

Emile in zijn element

Notorious pK-A with Miss Pacheco

Af en toe nog tijd voor mijn hobby

Mette's eerste spotprent

Aan het werk.....

Even geen mooi fotowerk op de blog. Druk bezig met lesgeven.

Aan de slag!

Weer als 'prof' door het leven

Een paar daagjes naar San Gerardo de Dota

This will contain the album(s)

Een klik (9999)

Een jubileum, de 9999ste klik op mijn D7000. De file heet dus ook NK1_9999.NEF (tip voor de digitale fotograaf, nooit je telling automatisch laten herstarten na iedere kaartformat, want dan heb je straks 100 foto's die allemaal DSC_0023.jpg heten.
En het is nog best een aardig shot, zo uit de losse pols, al zeg ik het zelf

Science dawning upon us

Frederik brengt een uilebal mee van zijn after-school science. Bij gebrek aan labjassen vinden de heren passende kleding, en worden de botjes ontrafeld

Vind maar eens een geit in Costa Rica. Bericht no. 12

De telefoon gaat, en even ben ik weer terug in Zimbabwe. "De studenten staken!" Zul je altijd zien, heb je eindelijk werk, hoef je niet te werken....
Het blijkt bij nader inzien toch geen vergelijk met de situatie destijds in Harare. De studenten blokkeren namelijk hier de poorten omdat ze het niet eens zijn met het nieuwe parkeerbeleid op de campus. Ze kunnen er nu niet meer op met hun auto's. In Zimbabwe had men destijds geen benzine, laat staan een auto om zich druk over te maken.

Modelling

Eens niet een foto van de vulkaan

Vandaag met Tanja, Jelmer, Ivar en Boris de vulkaan Poás op geweest. Dit keer maar eens een fotootje van het prachtige oerwoud dat ook in het park ligt. Verder was de vulkaan behoorlijk actief, dus de zwavelstank was niet van de lucht. En de vele toeristen die nog na ons arriveerden moesten waarschijnlijk genoegen nemen met een zeer mistig beeld van de krater

Een interview kun je ook op de fiets geven

Tijdens het succesvolle 'Por Chepe en Cleta' 2013.

Meer foto's op http://goes.orgfree.com/Por_Chepe/

En een interview op het nationale nieuws:

http://www.telenoticias7.com/videos.php?id=159711

 

Frederiks all-stars teams

En zie meer foto's van Frederiks voetbalfeestje op:
https://plus.google.com/u/0/photos/111868612000605758787/albums/5845789650296756881?hl=en
UPDATE voor de iPad gebruikers:
http://goes.orgfree.com/Frederik_soccer/

Vind maar eens een geit in Costa Rica. Bericht no. 11

06u40. Op weg naar de ontbijttafel word ik gepasseerd door een rennende Frederik. "Waarom ben je zo bezweet (of zoals Frederik en Emile plegen te zeggen 'gezweefd')?", vraag ik hem. "We spelen dat we te laat voor ons werk zijn!"
Tja, dat spelletje had pappa ook wel willen spelen, maar jullie begrijpen natuurlijk wel dat dat niet kan (bij gebrek aan werk). Overigens zouden ze beter kunnen spelen dat ze te laat voor de schoolbus zijn, want daar spant het soms nog wel eens om, omdat na ontbijt en tandenpoetsen nog schoenen gezocht moeten worden, homework notebooks, en hele gevechten moeten worden uitgevochten over wat te dragen (je zou zeggen dat met een voorgeschreven schooluniform dat niet zo moeiljk is).

Kortom: we zijn weer thuis in Costa Rica. Alweer een week of drie natuurlijk, en de eerste foto's zijn ook alweer op FB en CorreoCabra verschenen, dus eigenlijk oud nieuws. Iedereen zit hier weer in zijn ritme, inclusief ondergetekende die zijn rol als Padre de la Casa weer met verve vervult.

En ook de Lemon Dulce bloeit.......

Het is al volop zomer!

Björn Borg has returned....

Emile aan de slag met fruit

De eerste stapjes. Snijden ruiken, likken en er dan wat moois van maken

Aan de bak....

Na vele tevergeefse pogingen om met chemie/verf aan de slag te gaan, nu maar eens wat serieuzer aan de bak als fotograaf. De foto van de fotograaf zelf is alvast gemaakt. Narcist zei je? Nee hoor, ik hou van zonnebloemen.

Zomaar in de tuin

Tijdens mijnSpaanse les vertelde Alejandro dat hij op vakantie was geweest in Nicaragua, maar dat hij helaas de nationale vogel niet had kunnen spotten. 20 minuten later krijgt hij hem alsnog te zien. Zo voor zijn neus, in omze tuin, op een metertje of twintig.

Ready for our new schoolyear

The Pirates of the Caribean have another ship near the North Sea

Frederik op de schaatsen in Putten

We zijn weer thuis!

Nog even "on the rocks"

Deze blog staat wat weekjes stil terwijl wij ons verpozen in Zweden en Nederland (maar waar blijft de kou?)