Vind maar eens een geit in Costa Rica. Bericht 2

Beste volgers,

Tot mijn grote schrik zag ik dat het alweer 14 dagen geleden is dat ik het eerste officiele bericht naar jullie stuurde.
En dat terwijl in de huidige tijd je -om met kpn-hi te spreken- nog geen 12 seconde "uit" mag staan.
Misschien het beste om even de stand na 3 weken Costa Rica op te maken:

De kids zitten op school, Mette is op volle stoom op haar werk, het huishouden op de residentie draait, oppasdiensten voor avondjes uit verlopen zonder problemen, de eerste speelafspraken van de kinderen alweer achter de rug, de 'mall' is hier van Amerikaanse kwaliteit (wel 2x zo duur). Je zou zeggen: nu alleen nog de container met spullen nog even inklaren, Marijn nog een baan en dan is de kat in het bakkie (en dat met 2 honden in de tuin). Zodoende kunnen de snellezers met een korte aandachtsboog hier ophouden en over een maandje of wat deze Correo Cabra nog een keer controleren. Diegenen die willen weten waarom wij vrijdagavond met koperblazersensemble van het Concertgebouworkest en hun dirigent Ed Spanjaard zaten te eten, die zullen de rest van deze mail nog even door moeten ploegen...

Vind maar eens een geit in Costa Rica; Bericht 1

Vanuit een zonnig Costa Rica: Ola!

In de traditie van het feuilleton "Geiten heb je overal. Berichten uit Harare" zal ik nu berichten vanuit dit zonovergoten land waar ik tot op heden nog geen geit heb gezien. Dit is overigens meer te wijten aan het feit dat ik het terrein van de residentie nog niet al te veel heb verlaten - enerzijds vanwege de ongekende luxe op de residientie zelf, waar de kinderen het liefst de hele dag in het zwembad zouden dobberen, anderzijds omdat ik nog verstoken ben van vervoer, en mezelf er nog niet toe gebracht heb om met de jongens met openbaar vervoer de stad te gaan verkennen.

Over de aanloop hier naar toe heb ik reeds met een aantal van jullie gemaild en voor de volledigheid plak ik dat bericht nog even onderaan. Ook de bijgesloten foto's zal een aantal van jullie bekend voorkomen.
Even teruglezen wat ik al geschreven had.....en dan nu verder

Laat ik maar beginnen met De Residentie. Dat het groot is met een overweldigende tuin, een prachtig uitzicht en een mooi zwembad had ik al genoemd.

De reis...

Na wat inspannende laatste dagen in den haag -waar huize conradkade nog even in verhuurbare staat moest worden gebracht - ontvingen wij in huize Burbach van de Berg nog een prachtig laatste avondmaal met champagne en kreeft, waarna op donderdagmorgen 4 koffers, 2 tassen, 2 autostoelttjes, 2 trunkies, 1 rugzak, 1 laptoptas, de rolkoffer en een handtas naar beneden werden gesleept en vervolgens in taxi en de auto van Hetty gepropt.
Ruim op tijd op Schiphol voor nog een laatste bakkie DE koffie (Costa rica blend?) met farfar, farmor en mormor, door de douane, taxfree powershopping, en toen toch vrijwel direct naar de business class van de md-11 van KLM die ons naar Panama zou vliegen. 
Ondanks het feit dat KLM geen Nederlands gesproken kinderfilms in het assortiment had, hebben de heren zich 10 uur lang prima gehouden waarbij alleen bij Emile en Mette 2 à 3 uurtjes het licht uit ging. Een soepele overstap in Panama, en een vluchtje van 45 min brachten ons naar Costa rica, waar het wel 7 uur vroeger was maar inmiddels ook donker. Reeds 10 seconde op Costaricaanse bodem moest Mette haar eerste consulaire taak uitvoeren. Door de niet zachtzinnige landing vloog het paspoort van een Nederlandse toerist achter Mette door de cabine. Waardoor Mette dus al meteen als ambassadeur het eerste paspoort mocht uitgeven aan een Nederlander in nood. :)
Direct uit de kist werden wij opgewacht door de 2e man, de kanselier en CR protocollaire medewerkers. Vervolgens naar de vip wachtruimte waar alles in orde werd gemaakt voor ons (incl. Bagage afhalen)