"Papa, als je nu een foto maakt van deze foto in de hotelkamer, dan
denkt iedereen dat je erbij was toen de Arenal echt uitbarstte...". En
gelijk had Frederik, want 300 jaar wachten totdat de magmakamer van de
Arenal weer gevuld zou zijn, zat er niet in. Overigens was het zicht op
de Arenal nog steeds spectaculair hoor. Een
klassieke
kegelvorm met een rookpluimpje, dat zo af en toe opdoemde vanuit de
wolken. En aan de voet, daar waar wij zaten, tropisch regenwoud met
prachtige vogels. Zo ook de eerste 2 slangen in het gras naast het pad
naar onze lodge: the Arenal Observatory lodge; vroeger voor
vulcanologen, maar nu kundig omgebouwd tot een van de
prime spots
om nabij de Arenal te verblijven. Dat moet tot 2010 zeer spectaculair
zijn geweest, toen nog zo'n beetje iedere dag lavastromen te bewonderen
zijn geweest. Het voordeel is wel dat ik nu niet eindeloos hoefde aan
te modderen voor een paar
blurry nachtfotos van de
roodgloeiende stroompjes (
google maar op Arenal images), en
zodoende mijn eerste mooie Toekan kon vastleggen. Niet de kleurrijkste,
maar wel de meest
fascinerende snavel.